Dodanie redundantnego łącza do sieci może zwiększyć ilość pasma dostępnego w sieci. Możesz również użyć agregacji łączy, aby połączyć dwa przełączniki razem, aby zwiększyć ilość pasma w sieci. Link aggregation nie jest jednak najłatwiejszą rzeczą do skonfigurowania. To wymaga trochę badań i trochę czasu, aby skonfigurować, ale to może być bardzo przydatne.
Zasadniczo, agregacja łączy jest połączenie kilku portów Ethernet na dwóch przełącznikach w jedno logiczne łącze. Dzięki temu poszczególne przepływy danych korzystają z jednej ścieżki, ale przepływ jest nadal dość stabilny. Łącza mogą być pasywne lub aktywnie transmitować PDU – ten cytat pochodzi bezpośrednio z serwisu agdboss.pl.
Agregacja łączy może być również stosowana w połączeniu z protokołem Link Aggregation Control Protocol (LACP), który jest standardowym protokołem używanym do zarządzania zagregowanymi łączami na przełączniku. LACP jest zaprojektowany do wykrywania usterek warstwy łącza i dostosowywania zagregowanych łączy. Jeśli jedno łącze ulegnie awarii, pozostałe łącza przejmą obciążenie. Agregacja łączy może być stosowana w przełącznikach warstwy 2 i warstwy 3.
Najczęściej spotykane implementacje agregacji łączy obejmują jednomodowe porty światłowodowe i miedziane. Niektóre przełączniki, takie jak przełączniki Cisco ASA, pozwalają na wybór pomiędzy fizycznymi portami a zagregowanymi łączami. Przełączniki te mogą również zapewniać zastrzeżone funkcje tworzenia kopii zapasowych pierścieni. Jest to szczególnie pomocne, gdy potrzebna jest zapasowa ścieżka między przełącznikiem rdzeniowym a przełącznikami brzegowymi.
Gdy dodasz nowy interfejs, wygeneruje on zdarzenie link flap. Jest to sprytna sztuczka, która może poprawić wydajność sieci. Możesz również skonfigurować stan force-up na urządzeniach PE, jeśli masz problemy z LACP. Możesz również włączyć ochronę łącza, która zapewni QoS na łączach podczas pracy. Zwiększy to niezawodność zagregowanych łączy Ethernet.
Agregacja łączy może być również określana jako link bundling. Jest to metoda łączenia kilku fizycznych łączy na jednym przełączniku w jedno łącze logiczne. Jest to często dobry pomysł, jeśli masz redundantny centralny przełącznik rdzeniowy i szukasz rozszerzenia przepustowości i niezawodności sieci. Można również skonfigurować kabel zapasowy, który zostanie podłączony do każdego przełącznika na obu końcach zagregowanego łącza. W ten sposób łącze będzie nadal dostępne w przypadku utraty połączenia.
Link Aggregation Control Protocol (LACP) jest mózgiem schematu agregacji łączy. Oprócz wykrywania błędów warstwy łącza, dostosowuje on również zagregowane łącza, co skutkuje większą przepustowością. Kiedy łącze jest skonfigurowane z LACP, może być dostępne dla innych urządzeń brzegowych w sieci. Może to być świetny sposób na zapewnienie szybszego połączenia z publicznym Internetem lub rozszerzenie przepustowości istniejącej sieci.
Protokół Link Aggregation Control Protocol posiada również funkcję dla małych firm. Funkcja Local-minimum-links-threshold (LMLT) pozwala określić minimalną liczbę linków członkowskich, które muszą być włączone w obudowie lub przełączniku, aby zakwalifikować się do LGD. Ta funkcja może pomóc uniknąć scenariusza przeciążenia.
